Αγαπητοί φίλοι
Σήμερα θα ασχοληθούμε άλλη μια φορά με την γραφή και για το αν υπήρχε ή όχι. Τα τρία κείμενα που παρουσιάζω είναι με τέτοια σειρά δοσμένα ώστε να μην μείνει στο τέλος καμιά αμφιβολία.
Ιλιάδα 6 163-180
«Ἣ δὲ ψευσαμένη Προῖτον βασιλῆα προσηύδα·
τεθναίης ὦ Προῖτ᾽, ἢ κάκτανε Βελλεροφόντην,
ὅς μ᾽ ἔθελεν φιλότητι μιγήμεναι οὐκ ἐθελούσῃ. 165
Ὣς φάτο, τὸν δὲ ἄνακτα χόλος λάβεν οἷον ἄκουσε·
κτεῖναι μέν ῥ᾽ ἀλέεινε, σεβάσσατο γὰρ τό γε θυμῷ,
πέμπε δέ μιν Λυκίην δέ, πόρεν δ᾽ ὅ γε σήματα λυγρὰ
γράψας ἐν πίνακι πτυκτῷ θυμοφθόρα πολλά,
δεῖξαι δ᾽ ἠνώγειν ᾧ πενθερῷ ὄφρ᾽ ἀπόλοιτο. 170
Αὐτὰρ ὁ βῆ Λυκίην δὲ θεῶν ὑπ᾽ ἀμύμονι πομπῇ.
Ἀλλ᾽ ὅτε δὴ Λυκίην ἷξε Ξάνθόν τε ῥέοντα,
προφρονέως μιν τῖεν ἄναξ Λυκίης εὐρείης·
ἐννῆμαρ ξείνισσε καὶ ἐννέα βοῦς ἱέρευσεν.
Ἀλλ᾽ ὅτε δὴ δεκάτη ἐφάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠὼς 175
καὶ τότε μιν ἐρέεινε καὶ ᾔτεε σῆμα ἰδέσθαι
ὅττί ῥά οἱ γαμβροῖο πάρα Προίτοιο φέροιτο.
Αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ σῆμα κακὸν παρεδέξατο γαμβροῦ,
πρῶτον μέν ῥα Χίμαιραν ἀμαιμακέτην ἐκέλευσε
πεφνέμεν»
Στο παραπάνω γνωστό βέβαια κείμενο υπάρχουν επιπλέον παρατηρήσεις πέρα από όσα από την πρώτη ματιά φαίνονται.
Εκείνη λοιπόν την εποχή όχι μόνο έγραφαν αλλά είχαν δημιουργήσει και κωδική γλώσσα για να υπάρχουν οι κρυφές συνεννοήσεις μια και ο Βελλερεφόντης δεν μπορεί να καταλάβει τι γράφει η πινακίδα, όπως συμβαίνει και με τον δίσκο της Φαιστού για παράδειγμα.
Ακόμη βλέπουμε ότι η γραφή δεν ήταν κάτι πρωτόλειο αλλά εξελιγμένοι σύστημα γιατί εκτός από τις ειδικές πινακίδες που μας αναφέρει έχουν και μελάνη μια και τα γράμματα αναφέρονται ως ΛΥΓΡΑ λέξη που αναφέρεται πάντα σε υγρό.
Προφανώς λοιπόν δεν μιλάμε για «ιθαγενείς» που ζωγραφίζουν κότες ή δεν ξέρω τι άλλο μια και μόνο ότι γνωρίζουν δύο άνθρωποι σε διαφορετικούς τόπους την ίδια, προσέξτε, κωδική και όχι απλή γλώσσα σημαίνει ότι η γραφή είναι σε πλήρη ανάπτυξη, παράλληλα με την γλώσσα.
Ιλιάδα 17 598-600
«βλῆτο γὰρ ὦμον δουρὶ πρόσω τετραμμένος αἰεὶ
ἄκρον ἐπιλίγδην· γράψεν δέ οἱ ὀστέον ἄχρις
αἰχμὴ Πουλυδάμαντος·»
Εδώ το ΓΡΑΨΕ παίρνει την πραγματική του διάσταση μια και αναφέρεται στο ότι η αιχμή του δόρατος του χάραξε το οστό του. Άρα κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι όταν έλεγαν ΓΡΑΦΩ εννοούσαν άλλα πράγματα πέρα από το ότι αφήνω σημάδι επάνω σε μια επιφάνεια.
Δείτε τώρα και το επόμενο πολύ σημαντικό απόσπασμα που καταρρίπτει μια για πάντα τους αίολους ισχυρισμούς ότι δεν υπήρχε γραφή και περιμέναν δεν ξέρω ποιον για να αποκτήσουν.
Ησίοδος «Έργα και ημέρες» 491-2
«ἐν θυμῷ δ᾽ εὖ πάντα φυλάσσεο· μηδέ σε λήθοι
μήτ᾽ ἔαρ γιγνόμενον πολιὸν μήθ᾽ ὥριος ὄμβρος.»
μήτ᾽ ἔαρ γιγνόμενον πολιὸν μήθ᾽ ὥριος ὄμβρος.»
ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΔΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΤΑ ΦΥΛΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΕ ΛΙΘΟΥΣ
ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ ΞΑΣΠΡΙΣΟΥΝ(γιγνόμενον πολιόν) Η ΜΗΠΩΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΤΗΣΙΑ ΒΡΟΧΗ(σβηστούν).
Αυτά λοιπόν που του λέει ο Ησίοδος πρέπει να τα κρατήσει στο κεφάλι του, στο μυαλό του και να μην τα γράψει σε ΛΙΘΟΥΣ γιατί θα χαθούν, θα ξασπρίσουν, από τον δυνατό ήλιο της άνοιξης ή θα σβηστούν από τις ετήσιες βροχές. Αυτό σημαίνει α) ότι γράφουν κανονικότατα όπως και σήμερα
Β) χρησιμοποιούν για την γραφή τους «μελάνια» και γι’ αυτό κινδυνεύουν να χαθούν με τον ήλιο ή με την βροχή
Εδώ θα μπορούσα να συμπληρώσω και το εξής αυτονόητο. Ο Ορφέας αναφέρει την περιπέτειά του με τους Αργοναύτες στον ΜΟΥΣΑΙΟ προφανώς για να την καταγράψει γιατί δεν θέλει να χαθούν μαζί του όπως λέει όλες αυτές οι λεπτομέρειες. Αν ήταν μόνο για να την ακούσει τα μισά ή και περισσότερα απ' όσα λέει θα ήταν περιττά.
Φανταστείτε να ήταν και σε τίποτα χαμένα κείμενα όλα αυτά και όχι σε κείμενα που χιλιάδες άτομα για χιλιάδες χρόνια μελετούν συνεχώς τι θα γινόταν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου