ΟΤΑΝ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΣΑΛΕΥΟΥΝ ΤΗΝ ΦΑΝΤΑΣΙΑ

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΜΟΥ ΚΥΒΕΡΝΟΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΄΄ΚΟΛΛΗΣΑ΄΄ ΣΕ ΕΝΑ  ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ BLOG  ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ.

ΕΚΕΙ ΔΙΑΒΑΣΑ  ΜΕΡΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ , ΠΟΥ ΜΕ ΕΚΑΝΑΝ ΝΑ ΑΝΑΡΩΤΗΘΩ  ΓΙΑ ΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ  ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΗΣ ΕΝΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΣΗΜΑΣΙΟΛΟΓΙΑΣ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ. 

ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΑΠΛΟ ΑΛΛΑ ΤΟΣΟ ΑΝΟΙΧΤΟ ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΑΝΑΡΩΤΗΘΕΙΣ ΤΟ ΤΙ ΣΚΕΠΤΟΤΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΟΤΑΝ ΤΟ ΕΓΡΑΦΕ. 

ΑΦΗΝΩ ΛΟΙΠΟΝ ΤΗΝ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΟΡΓΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΣΑΣ ΠΡΟΤΡΕΠΩ  ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΤΕ ΝΑ ΒΑΛΕΤΕ ΄΄ΕΣΕΙΣ ΄΄ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΣΤΟ ΠΟΙΗΜΑ.....

Π.Λ.

Κι ό,τι μ' απόμεινε απ' το πέρασμά σου
σιγά-σιγά ο χρόνος το λειαίνει
σαν ένα βότσαλο της ποταμιάς.
Μονάχα πια για τ' όνομά σου είμαι σίγουρος.
Κι όλο το λέω, το ξαναλέω μπρος στη θάλασσα
μήπως και κάποια νύχτα,
όταν μας πνίγουνε τα σύρματα κι η πέτρα,
το χρειαστώ σα λέξη σωτηρίας
κι ανακαλύψω αιφνίδια πως κι αυτό έχει σβήσει


Τ.Πατρικιος