Αναρωτιούνται γιατί η ΝΔ δεν κάνει ισχυρή αντιπολίτευση.

 

Ο Κλεισθένης γράφει.

Ο λεγόμενος δεξιός τύπος, οι δημοσιογράφοι που κινούνται στο ευρύτερο φάσμα της δεξιάς, και πολλοί ΝΔτες περίμεναν(;) απ’ τον Σαμαρά και το κόμμα της ΝΔ να
είναι
καταγγελτικό και καταδικαστικό στα όσα στραβά κι ανάποδα γίνονταν απ’ την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αλλά

και απ’ την σημερινή «νόθα» κυβέρνηση «Πασοκδήμου».

Αναρωτιέμαι γιατί αναρωτιούνται;

Η ΝΔ ούτε θέλει ούτε μπορεί.

Το πως σχολιάζουν οι ΝΔτες στα δεξιά ιστολόγια και τι γράφουν είναι δηλωτικό του τι συμβαίνει.

Για να κάνεις ισχυρή, έντιμη και αποτελεσματική αντιπολίτευση πρέπει να έχεις πρότερο «έντιμο» βίο. «Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω».

Αυτό δεν χρειάζεται να το σκεφτεί κάποιος γιατί η πολιτική δράση των κυβερνήσεων Μητσοτάκη και Καραμανλή είναι σχετικά πρόσφατες και δεν έχουν την «έξωθεν καλή μαρτυρία».

Για να αντιπολιτευτείς πρέπει να έχεις άλλη πολιτική πρόταση.

Αν κάποιος παρακολουθήσει τα όσα δηλώνουν οι υπεύθυνοι της ΝΔ για το τι πρέπει να γίνει αντιλαμβάνονται εύκολα (όσο κι αν προσπαθούν να το κρύψουν) ότι ΠΑΣΟΚ, Πασοκδήμος και ΝΔ λένε επί της ουσίας τα ίδια.

Πως θα εναντιωθείς όταν συμφωνείς στην ουσία με τις ακολουθούμενες πολιτικές; Φτάνει η λεκτική διαφοροποίηση; Φτάνει το να λες ότι θέλεις ένα άλλο «απροσδιόριστο» μίγμα πολιτικής όταν σε όλες τις βασικές επιλογές συμφωνείς;

Οι ψευτοαντιμνημονιακοί παληκαρισμοί Σαμαρά το μόνο που κάνουν είναι να τον εκθέτουν, αναγκάζοντάς τον κάθε φορά σε πολιτική κολοτούμπα, κάτι που εξοργίζει του ΝΔτες.

Μπορεί η ΝΔ να συγκρουστεί με όσους την στήριζαν (τραπεζίτες, μεγαλοεργολάβοι, ΣΕΒ κτλ) και πιθανά θα την στηρίξουν;

Η πρόσφατη κόντρα ανάμεσα στον Κρανιδιώτη και τους «γόνους» αποκαλύπτει το χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στην ηγεσία της ΝΔ και των ΝΔτων. Ο Κρανιδιώτης ξέρει τι λέει γι’ αυτό δέχτηκε την σκληρή επίθεση απ’ του νεοφιλελεύθερους «γόνους».

Η ομάδα των νεοφιλελεύθερων της ΝΔ αν και ισχνή μειοψηφία κατόρθωσαν επί Μητσοτάκη και Καραμανλή να έχουν την πρωτοκαθεδρία στο κόμμα και τον πρώτο λόγο στις κυβερνήσεις.

Φυσικά οι ΝΔτες όντες στην μέγιστή τους πλειοψηφία λαϊκοί δεξιοί και κεντρώοι ανέχτηκαν την καταστρεπτική νεοφιλελεύθερη ομάδα θέλοντας το κόμμα ενωμένο, ισχυρό και προπάντων στην κυβέρνηση.

Όσο υπήρχε η πιθανότητα η ΝΔ να κερδίσει με αυτοδυναμία τις εκλογές αυτά τα προβλήματα θάβονταν κάτω απ’ το «χαλί». Σήμερα με δεδομένο ότι η ΝΔ δεν πρόκειται να αποκτήσει αυτοδυναμία και ανεξέλεγκτη εξουσία, τα μαχαίρια βγήκαν απ’ τα θηκάρια και ούτε οι απειλές Σαμαρά για διαγραφή θα είναι αποτρεπτικές, για ενδεχόμενα νέα επεισόδια, στο «σίριαλ» του εσωκομματικού «πολέμου».

Η προσπάθεια για «ντοπάρισμα» των πολιτών με μια σκληρή αντιπολίτευση και παροχολογία δεν πρόκειται να αποδώσει το επιθυμητό αποτέλεσμα της αυτοδυναμίας και γι’ αυτό δεν γίνονται.

Πιστεύουν στη ΝΔ ότι μια πιο «λάιτ» αντιπολίτευση χωρίς παροχολογία θα την καταστήσει αξιόπιστη. Ξεχνούν όμως εύκολα κάτι που δεν ξεχνούν οι πολίτες. Το πρόσφατο παρελθόν.

Το ισχυρό «ιδεολόγημα» της ΝΔ ότι ανήκουμε στη δύση, της αφαιρεί κάθε δυνατότητα αντιπολίτευσης σε όσους δρουν πολιτικά υπέρ της παραμονής μας στο ευρώ, την ευρωζώνη και την ΕΕ.

Η Ελλάδα δεν ανήκει στην δύση, είναι ανάμεσα στους δυτικούς και την ανατολή. Εκεί ήταν ανέκαθεν. Ανήκει στο ορθόδοξο τόξο που αρχίζει απ’ την Κύπρο και φτάνει μέχρι την Ρωσία. Είναι στη ζώνη που χωρίζει τους καθολικούς απ’ τους μουσουλμάνους.

Η Ελλάδα εδώ και χιλιετίες έπαιρνε από τους άλλους πολιτισμούς ότι καλό είχαν να προσφέρουν και το μετουσίωνε σε Ελληνικό κάνοντάς του τις απαιτούμενες μετατροπές. Ο δόγμα ότι ανήκουμε στη δύση μας κατάστρεψε.

Το Ελληνικό πατριωτικό κίνημα που υπάρχει σε όλα σχεδόν τα κόμματα αν μπορέσει να βρει ενιαία εκπροσώπηση θα επανατοποθετήσει την χώρα μας στην σωστή πολιτισμική και γεωστρατηγική της θέση. Αυτό δεν μπορεί να το κάνει ούτε η δηλωμένη υπέρ της δύσης ΝΔ ούτε το μεταλλαγμένο σημερινό ΠΑΣΟΚ. Δυστυχώς η ευρωλαγνεία αφαίρεσε κάθε ψήγμα πατριωτισμού απ’ αυτά τα κόμματα.

Οι διαλυτικές εξελίξεις στην ΕΕ ίσως να προλάβουν το εξελισσόμενο υπερκομματικό πατριωτικό κίνημα και έτσι η Ελλάδα να επανέλθει στον φυσικό της χώρο ανάμεσα στην δύση και την ανατολή χωρίς εσωτερικές αναταράξεις.  

 http://ideopigi.blogspot.com/2011/11/blog-post_5728.html#ixzz1eSitddWz

Ο Παπαδήμ(ι)ος τα κόμματα και οι άλλοι.

Ο Κλεισθένης γράφει.

Με μεγάλη δόση πατριωτικής «υστερίας» θα υποστηρίξω ότι οι Έλληνες είναι σήμερα στην παγκόσμια πρωτοπορία για την ανατροπή της νέας τάξης.

Με μεγάλη δόση αυτογνωσίας θα υποστηρίξω ότι οι Έλληνες είναι ατίθασος και απρόβλεπτος λαός.

Με μεγάλη δόση πραγματισμού θα υποστηρίξω ότι η Ελλάδα μοιάζει με την αγελάδα που ενώ γεμίζει τον κουβά με το γάλα της, δίνει μια κλωτσιά στον κουβά και το χύνει.

Με μια μεγάλη δόση «συμπάθειας» για τον Παπαδήμ(ι)ο θα αναρωτηθώ, ξέρει ο άνθρωπος που έχει μπλέξει;

Δεν απαιτείται πανεπιστημιακή γνώση για να αντιληφθεί ο καθένας το τι πρόκειται να συμβεί, αρκεί να παρακολουθεί τα γεγονότα, τις εξελίξεις και τις δηλώσεις των πολιτικάντηδων. Τα όσα έγιναν την 28^η Οκτωβρίου δείχνουν ότι οι Έλληνες δεν αντιδρούν με το λογικό αλλά με το θυμικό.

Η κυβέρνηση Παπαδήμ(ι)ου έχει τη στήριξη των «μεγάλων» (Ζήτω το «Σημιτιστάν») αλλά απομένει να αποδειχτεί αν θα έχει την στήριξη των «μικρών» και φυσικά, την εκ των ουκ άνευ, των πολλών.

Είναι μια δοτή κυβέρνηση των ηγεσιών των τριών κομμάτων (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ) με τις ευλογίες των τραπεζιτών, της οικονομικής ελίτ και της ΕΕ.

Ακόμη δεν έχει διαφανεί το τι θα πράξουν οι βουλευτές αυτών των κομμάτων. Η είσοδος στην κυβέρνηση των ακραίων του ΛΑΟΣ θα δημιουργήσει σε πολλούς βουλευτές συνειδησιακό πρόβλημα.

Το πολιτικό τοπίο είναι ρευστό. Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις έχουν τόσο μικρά ποσοστά που η αυτοδυναμία είναι αδύνατη. Αυτό σημαίνει κυβέρνηση συνεργασίας μετά τις εκλογές.

Η συγκολλητική ουσία αυτών των κομμάτων δλδ η ανεξέλεγκτη εξουσία μέσω της αυτοδυναμίας χάνεται. Αυτό σημαίνει ότι οι τάσεις που υπάρχουν σ’ αυτά τα κόμματα πιθανά θα αυτονομηθούν.

Στη ΝΔ τα 7 δηλωμένα νεοφιλελεύθερα "μπουμπούκια" βρίσκονται ένα βήμα πριν την αποχώρηση και την ένταξή τους στο κόμμα της ιέρειας του νεοφιλελευθερισμού Ντόρας. Οι κεντρογενείς, όντες ανεκπροσώπητοι στην ηγετική ομάδα, θα ψάξουν άλλη «φωλιά».

Η μεγάλη πλειοψηφία της λαϊκής δεξιάς αρχίζει να μην εμπιστεύεται τον Σαμαρά. Οι Καραμανλικοί «ψάχνονται».

Η ΝΔ επί της ουσίας έχασε το προνόμιο του να είναι αξιωματική αντιπολίτευση, το πήρε σύμφωνα με το σύνταγμα και τον κανονισμό της βουλής το ΚΚΕ.

Στο ΠΑΣΟΚ ο πόλεμος μεταξύ του βαθέος και του εκσυγχρονιστικού-νεοφιλελεύθερου πιθανά θα διαμελίσει το κόμμα. Οι αποχωρήσεις στελεχών του έχουν ήδη αρχίσει. Η καρέκλα του Παπανδρέου στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ άρχισε να «τρίζει».

Το παράδειγμα της αριστεράς όπου δεν υπήρξε ποτέ η συγκολλητική εξουσία είναι αποκαλυπτικό. Κάθε μικροδιαφοροποίηση δημιουργεί και ένα νέο κομματικό σχηματισμό.

Όλα αυτά συνηγορούν στο ότι η στήριξη της κυβέρνηση Παπαδήμ(ι)ου απ’ τα «μνημονιακά» κόμματα δεν είναι σίγουρη ή τουλάχιστον δεν θα είναι ισχυρή.

Αυτό βέβαια δίνει την ευκαιρία στον Παπαδήμ(ι)ο να εκμεταλλευτεί την αποσύνθεση των κομμάτων και να προχωρήσει στο «εθνοσωτήριο» έργο του. Έλα όμως που υπάρχει και ο «ξενοδόχος»!

Η αποδοχή της σημερινής διορισμένης κυβέρνησης δεν διαφαίνεται από μεγάλα τμήματα του Ελληνικού λαού. Ειδικότερα όταν θα πάρει κάποια «φιλολαϊκά» μέτρα, όλοι όσοι την στηρίζουν λένε πως είναι απαραίτητα, τότε θα δει «πόσα απίδια πιάνει ο σάκος».

Καημένε Παπαδήμ(ι)ε να ‘ξερες που έχεις μπλέξει.

(Όποιος ενοχλείται απ’ το Παπαδήμ(ι)ος ας διαβάζει Παπαδήμος, το ίδιο κάνει).

Δώσε μας μεγαλοδύναμε υγεία και υπομονή.

 http://ideopigi.blogspot.com/2011/11/blog-post_8878.html#ixzz1dUT4usCL

Ευρωπαίοι μικροσκοπικοί πολιτικοί «γίγαντες».

Ο Κλεισθένης γράφει.

Παρακολουθώντας τα όσα ευτράπελα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες στην Ελλάδα σου ‘ρχεται να βάλεις τα κλάματα ή αν είσαι οικονομικά εύρωστος να βάλεις τα γέλια.

Εδώ το παγκόσμιο οικονομικό στερέωμα σείεται και οι πολιτικοί μας νάνοι διαγκωνίζονται για τις καρέκλες.

Φυσικά το ίδιο συμβαίνει και στην «πολιτισμένη» Ευρώπη, την Ευρώπη του «προγραμματισμού, της «μεθοδικότητας» και άλλων κατσαρών τριχών που διατυμπάνιζαν οι ευρωλάγνοι, οι ευρωλιγούρηδες τις τελευταίες δεκαετίες.

Πριν το 1990 υπήρχαν τρεις κλειστές  και περιχαρακωμένες οικονομικά περιοχές του πλανήτη.

Το σοβιετικό μπλοκ, η Κίνα και η Ινδία.

Η σοβιετία και η Κίνα λόγω πολιτικού συστήματος και η Ινδία λόγω φτώχειας.

Στην σοβιετική ένωση και την Κίνα οι περισσότερες εμπορικές ανταλλαγές και  διακίνηση κεφαλαίων γίνονταν εντός των τεράστιων σε πληθυσμό και έκταση περιοχών τους.

Μετά την πτώση του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού στην Ευρασία, την  καπιταλιστικοποίηση της Κίνας και την ταχύτατα αναπτυσσόμενη Ινδία, άρχισαν τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα της αναπτυγμένης δύσης.

Σχεδόν ταυτόχρονα έγιναν οι συμφωνίες για την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων και το παγκόσμιο εμπόριο.

Αυτές οι συμφωνίες προδιέγραψαν την κρίση, αποτέλεσαν την ταφόπλακα της καπιταλιστικής οικονομίας τουλάχιστον όπως την ξέραμε.

Παράλληλα το χάσμα ανάμεσα στα εργασιακά κεκτημένα των αναπτυγμένων κρατών της δύσης, από την μία πλευρά και τις συνθήκες εργασίας και αμοιβών στα κράτη του πρώην σοβιετικού μπλοκ, την Κίνα και την Ινδία απ’ την άλλη, είχε δυσμενείς επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία.

Ένα απλό παράδειγμα που δεν διαψεύστηκε ποτέ, τα ενδύματα πολύ γνωστών πολυεθνικών εταιριών κατασκευάζονταν (δεν ξέρω τώρα τι γίνεται) εν πλω με Κινέζους εργαζόμενους (γυναίκες ως επί το πλείστον) σε διεθνή ύδατα χωρίς να ισχύει κανένα εργατικό δικαίωμα, καμία εργατική νομοθεσία.

Στην Ευρώπη όπου και γεωγραφικά ανήκουμε, οι περισσότερο ισχυρές οικονομίες του βορά άρχισαν να μεταφέρουν κεφάλαια και παραγωγική διαδικασία στα κράτη που ανήκαν στο πρώην σοβιετικό μπλοκ και όχι μόνο. Αυτό στέρησε από τα αδύναμα  ευρωπαϊκά κράτη μεγάλο αριθμό θέσεων εργασίας αφού μειώθηκε η παραγωγική βάση και η ανταγωνιστικότητα. Αυτό σήμαινε αύξησης της ανεργίας. Για να κρατηθεί όμως το βιοτικό επίπεδο των πολιτών και για να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα των παραγωγικών βάσεων που απέμεναν ήρθε ο δανεισμός.

Στην Ελλάδα βέβαια έχουμε και τα γνωστά τρωκτικά που καρπώθηκαν, φυσικά με δόλιους τρόπους τα δάνεια και έτσι δεν πήγαν ποτέ στην ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα. Είχαμε επίσης το φαινόμενο οι δανειστές από την μια να μας δανείζουν και από την άλλη να εισπράττουν ταυτόχρονα όχι μόνο τα δανεικά αλλά πολύ περισσότερα «λαδώνοντας» τα πολιτικά μας μπουμπούκια (κόμματα και πολιτικάντηδες). Όλες οι συμβάσεις των τελευταίων δεκαετιών έχουν συναφθεί με τέτοιο τρόπο.

Αυτά είναι σε πολλούς υπεύθυνους γνωστά.

Το πρόβλημα δεν θα το λύσει ούτε η πολιτική νάνος Μέρκελ ούτε ο συμπαθής αλλά κοντός Σαρκοζύ πολύ δε περισσότερο οι πολύ κάτω του μετρίου πολιτικοί μας. Το πρόβλημα θα λυθεί απ’ αυτούς που έχουν όντως την δυνατότητα.

Σήμερα υπάρχουν τεράστια κεφάλαια συγκεντρωμένα.

Οι ηγέτες πχ των G20 σε συνεργασία με το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο πρέπει να συμφωνήσουν σε μία παγκόσμια σεισάχθεια με διαγραφή των χρεών των ασθενέστερων κρατών και την χρηματοδότηση της παγκόσμιας οικονομίας με όσο το δυνατό μικρότερα επιτόκια σε μία προσπάθεια, πχ δεκαετίας, για να επανακινηθεί η παραγωγική διαδικασία κυρίως  στα κράτη όπου σήμερα είναι από μικρή έως ανύπαρκτη. Οφείλουν να επιβάλλουν στα κράτη που λειτουργούν με συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα να προσαρμόσουν τις αμοιβές και τις συνθήκες εργασίας σε ανθρώπινα επίπεδα.

Επειδή αυτό σίγουρα θα το αρνηθούν οι  κατέχοντες τα κεφάλαια ο πόλεμος ανάμεσα στους πολιτικούς και τους κεφαλαιούχους θα είναι σκληρός και αμείλικτος. Μακάρι να βρεθούν εκείνοι οι άξιοι πολιτικοί που θα κερδίσουν αυτό τον πόλεμο διαφορετικά αλίμονό μας.

Για την δική μας γειτονιά πρέπει οι χώρες του βορά να μεταφέρουν τα πλεονάσματά τους στις χώρες του νότου. Σημειωτέο είναι ότι τα πλεονάσματα του βορά είναι περίπου τα ελλείμματα του νότου. Η μεταφορά πρέπει να γίνει είτε με μορφή χαμηλότοκων δανείων είτε με παραγωγικές επενδύσεις. Τα περί μειώσεων εθνικής κυριαρχίας είναι γελοία. Μία ισόρροπη ανάπτυξη με παράλληλη σύγκλιση των οικονομιών έχει πιθανότητες να εγγυηθεί μία ενωμένη Ευρώπη, διαφορετικά βαίνουμε ολοταχώς προς την διάλυσή της.  

 http://ideopigi.blogspot.com/2011/11/blog-post_3599.html#ixzz1cs5dT2gc