Αρ.πρωτ. 38/2013 – 21/10/2013
«Στην πρώτη θέση του καταλόγου των
διεκδικήσεων βρίσκεται η παγκόσμια στροφή στην ενέργεια, δηλαδή η απεξάρτηση
από τα ορυκτά καύσιμα και η μετάβαση σε ΑΠΕ, με τελικό στόχο τον πλήρη
εφοδιασμό με εναλλακτική ενέργεια… Χρειάζεται η χαλιναγώγηση της συνεχούς και
ανεξέλεγκτα αυξανόμενης κατανάλωσης ενέργειας... Να εφαρμοστεί μια φιλοπεριβαλλοντική
κυκλοφοριακή πολιτική, δηλαδή ένας περιορισμός ή αυτοσυγκράτηση της κυκλοφορίας
των Ι.Χ. Υποστηρίζουμε αποφασιστικά την ανάπτυξη των δημοσίων ΜΜΜ και τη
διακίνηση προϊόντων με τρένα…» [Από
το «ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ για μια Νέα Ευρώπη», NFI1, 2007]
Το ενεργειακό μοντέλο της χώρας θα
πρέπει να εναρμονίζεται και να αλληλοεπηρεάζεται πρώτα απ’ όλα με το παραγωγικό
πρότυπο της χώρας, λαμβάνοντας υπ όψιν την παρούσα παραγωγική βάση και τους
μελλοντικούς στόχους για την ανασυγκρότησή της. Ο καθορισμός του παραγωγικού
πρότυπου της χώρας δεν μπορεί να είναι κοινός για όλες τις παραγωγικές τάξεις,
υπάρχουν οικονομικά, ταξικά, τοπικά και υπερτοπικά, διαφορετικά και
αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα. Το
παραγωγικό πρότυπο δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα μόνο τεχνοκρατικών ή
επενδυτικών προτάσεων αλλά οφείλει να παίρνει υπ΄ όψιν του την κοινωνία, τον
άνθρωπο και τη φύση. Στην παρούσα χρονική περίοδο δεν είμαστε έτοιμοι να