Πρόταση Απομακρύνσεως από την Αθήνα του Διοικητικού Κέντρου της Ελλάδος

 

Είναι γνωστό ότι λίγο μετά την εθνική παλιγγενεσία η Αθήνα, επελέγη ως σύμβολο του Ελληνικού πολιτισμού για πρωτεύουσα του νέου Ελληνικού κράτους παρ' ότι ήταν ακόμη μία ασήμαντη πολίχνη και χωρίς καμία ουσιαστική συμβολή στην εθνική αναγέννηση και αφύπνιση .

Ακολούθησε ένας περίπου αιώνας, κατά τον οποίο, παρά την ύπαρξη φιλόδοξων πολεοδομικών σχεδίων και προθέσεων, η ανάπτυξη της πόλεως έγινε με τρόπο άτακτο και ληστρικό, έτσι ώστε τα σχέδια συρρικνώθηκαν και το μέλλον της πόλεως υποθηκεύτηκε.

Αλλά η υπέρμετρη και αλόγιστη διόγκωση του πολεοδομικού συγκροτήματος της Αθήνας με τη συσσώρευση σ' αυτό μεγάλου μέρους του πληθυσμού της επαρχίας και του μέγιστου μέρους των οικονομικών δραστηριοτήτων της χώρας σημειώθηκε κυρίως κατά την μεταπολεμική περίοδο. Ο εμφύλιος σπαραγμός και το μετεμφυλιακό κλίμα έδιωξαν κόσμο από την επαρχία, ο διπολισμός, που ακολούθησε, απομόνωσε τις βόρειες (και πλέον παραγωγικές) επαρχίες της χώρας από την οικονομική ζώνη της Βαλκανικής ενδοχώρας, ενώ και στην υπόλοιπη Ελλάδα αναπτύχθηκε μια παρασιτική οικονομία, οι παράγοντες της οποίας (οικοπεδοφάγοι και έμποροι ακινήτων, αεριτζήδες, δανειοδίαιτοι "βιομήχανοι" κ.λπ.) δρούσαν πάντοτε σε άμεση επαφή και "συνεργασία" με την συγκεντρωμένη στην πρωτεύουσα κυβερνητική και διοικητική μηχανή.

    Το Λεκανοπέδιο της Αθήνας έχει πλέον επιτύχει την μοναδική διεθνή πρωτοτυπία να φιλοξενεί το 50% του πληθυσμού της Ελλάδας στο μόλις 2% του εδάφους της χώρας!!!

Οι πάσης φύσεως δραστηριότητες, οι δαπάνες και ο πληθυσμός του Λεκανοπεδίου υποτάσσονται σε μία "φαύλη σπείρα" (νέα έργα-νέες πιστώσεις-νέες θέσεις εργασίας-νέοι κάτοικοι-νέες ανάγκες για έργα κ.ο.κ.), σύμφωνα με την οποία η αύξηση του ενός απαιτεί και προκαλεί, εν συνεχεία, διαδοχικώς την αύξηση των άλλων. Αυτή η σπειροειδής "ανάπτυξη" επιτελείται πλέον σε συνθήκες που λίγο απέχουν από το όριο καταρρεύσεως και ακινητοποιήσεως των πάντων.

Η διάθεση των τεραστίων πιστώσεων που απαιτούνται για την εκτέλεση έργων, τα οποία απλώς παρατείνουν την στοιχειώδη και οριακή λειτουργία του Λεκανοπεδίου, καθώς και η συνακόλουθη αιχμαλωσία του καλύτερου εργατικού και πνευματικού δυναμικού της χώρας στην κόλαση των Αθηνών, περιορίζει τα ενδιαφέροντά μας σ' αυτήν την "πόλη-κράτος" και προκαλεί τον μαρασμό (οικονομικό, πληθυσμιακό, πολιτιστικό κ.λπ.) της υπόλοιπης Ελλάδος και ιδίως των ακριτικών Νομών, συρρικνώνοντας έτσι την κοινωνική συνοχή, την αμυντική μας ικανότητα και την εθνική υπερηφάνεια και αυτοπεποίθηση, στοιχεία απαραίτητα για την συνοχή και την επιβίωση του Ελληνισμού.

Επιβάλλεται, λοιπόν, εκ των πραγμάτων να τερματιστεί αυτή η αδιέξοδη και αντιαναπτυξιακή μεγέθυνση του Λεκανοπεδίου. Η ανάπτυξη πρέπει να διαχυθεί σε όλη τη χώρα, ώστε η Νέα Γενιά να λειτουργήσει σε ένα νέο ορθολογικό, οικονομικά και κοινωνικά, περιβάλλον.

Πριν αναζητήσουμε "τεχνοκρατικές" λύσεις για τη "διαχείριση" των προβλημάτων του Λεκανοπεδίου, πρέπει να προηγηθεί μία απάντηση στο ακόλουθο ερώτημα, το οποίο προβάλλεται ολονένα συχνότερα και από πολλές πλευρές:

ΜΑΘΕΤΕ ΟΤΙ…

 

Γράφει ο ΚΩΝ/ΝΟΣ ΣΠΙΝΟΣ

 

Για να οδηγούνται από τ' άστρα οι Αργοναύτες, ο σοφός κένταυρος Χείρων έδωσε στον μαθητή του Ιάσονα τον χάρτη του ουρανού που είχε απεικονίσει στο καβούκι μεγάλης χελώνας, ώστε να δίνει την εντύπωση της καμπυλότητας του ουρανίου θόλου. Ήταν ο πρώτος ουράνιος χάρτης του κόσμου.

 

Ο Αυτόλυκος ο Πιττανεύς (300 π.Χ) μέτρησε επ' ακριβώς (άγνωστο με ποία μέθοδο) τον όγκο της Γης και της Σελήνης, καθώς και την απόσταση που τις χωρίζει!!! Ακόμα υποστήριζε ότι στην αθέατη πλευρά της Σελήνης, υπάρχει μια μεγάλη οροσειρά!!! Όταν προσφάτως οι Αμερικανοί αστροναύτες πέρασαν στην αθέατη πλευρά της Σελήνης, διαπίστωσαν την ύπαρξη εκείνης της μεγάλης οροσειράς που σήμερα ονομάζεται «Autolykus». Τα ερώτημα είναι πως ο Αυτόλυκος έκανε παρατηρήσεις στην αθέατη πλευρά της Σελήνης.

 

Μαρμάρινο άγαλμα του Άτλαντα, που βρίσκεται στο μουσείο της Νάπολι, υποβαστάζων στους ώμους του την Γη, η οποία βεβαίως είναι σφαιρική. Παρατηρούμε ότι αποτυπώνεται ευκρινώς τόσο ο Μεσημβρινός όσο και οι πέντε ζώνες της Γης, όπως τις γνωρίζουμε και σήμερα. Διακρίνονται οι τρεις από τους πέντε κυρίους παραλλήλους της Γης (Νότιος Πολικός, Τροπικός του Αιγόκερω και ο Τροπικός του Καρκίνου), Το σημαντικότερο όμως είναι ότι αυτοί οι παράλληλοι χαράχτηκαν ακριβώς στην πραγματική τους θέση. Ο Τροπικός του Καρίνου στο ύψος της εκλειπτικής (23^ο 24΄) ο Τροπικός του Αιγόκερω στις –23^ο 24΄ και ο νότιος πολικός στις –66^ο 33΄.

 

Ο Σωκράτης λέει (Πλάτων Φαίδρος 110b, 6-7) ότι, αν κάποιος έβλεπε την Γη από ψηλά θα διαπίστωνε ότι μοιάζει με τις μπάλες που έχουν φτιαχτεί από δώδεκα είδη δέρματος. Ο ισχυρισμός αυτός μέχρι πρόσφατα προβλημάτιζε τους μελετητές των Πλατωνικών κειμένων. Πολύ πρόσφατα διαπιστώθηκε ότι ο γήινος φλοιός «επιπλέει» πάνω σε δώδεκα μεγάλες τεκτονικές πλάκες, αποτέλεσμα των οποίων είναι και οι σεισμοί.

 

Οι αρχαίοι ανατολικοί λαοί είχαν παράδοξες και αντιεπιστημονικές απόψεις για την γένεση των σεισμών. Οι Ινδοί πίστευαν ότι η Γη στηρίζεται επάνω σε ένα ελέφαντα ο οποίος όταν κινείται δημιουργεί σεισμό. Οι Μογγόλοι πίστευαν τα ίδια μόνο που στην θέση του ελέφαντα τοποθετούσαν ένα τεράστιο βάτραχο, ενώ οι Ιάπωνες πίστευαν πως ο σεισμός προέρχεται από τις εξαγριωμένες συσπάσεις ενός γιγαντιαίου γατόψαρου που ονόμαζαν Ναμάζο.

 

Ο νομπελίστας φυσικός Τζωρτζ Μπήλντ είχε δηλώσει ότι «όταν γνωρίσουμε σε βάθος την αρχαία ελληνική επιστήμη και μελετήσουμε τις προτάσεις της θα μπορούμε να προχωρήσουμε με μεγαλύτερα βήματα στην κατανόηση του Σύμπαντος και των μυστικών του».

 

 

 

 

ΟΙ ΑΡΕΤΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ....

 

Όταν ο Θεός δημιούργησε τα έθνη, έδωσε στο κάθε έθνος από δύο αρετές.

Έτσι, έκανε τους Αμερικάνους.
τακτικούς και
νομοταγείς,
τους Γερμανούς
αποφασιστικούς και μελετηρούς,
τους Ιάπωνες
εργατικούς κι υπομονετικούς.

Για τους Έλληνες είπε:
θα είναι έξυπνοι, τίμιοι και
θα δουλεύουν στο δημόσιο.

· Όταν τελείωσε τη δημιουργία του Κόσμου τον πλησίασε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ και του είπε:

Κύριε, έδωσες σε όλα τα έθνη από δύο αρετές αλλά στους Έλληνες έδωσες τρεις.

Αυτό θα τους κάνει πολύ ισχυρούς και θα διαταράξει τις ισορροπίες πάνω στη γη.

Έχεις δίκιο Γαβρίλε, είπε ο Κύριος. Στάθηκα απρόσεχτος κι αυτή μου η απροσεξία θα κάνει τους Έλληνες
να κυριαρχήσουν σε όλο τον κόσμο.
Κάτι πρέπει να κάνω αλλά δεν μπορώ να ανακαλέσω τις αρετές που τους έδωσα.

Το βρήκα. Θα παραμείνουν και οι τρεις αρετές αλλά κάθε Έλληνας θα
μπορεί να κάνει χρήση μόνο των δύο.

Κι έτσι κι έγινε.

Αν ένας Έλληνας είναι τίμιος και δουλεύει στο δημόσιο δεν είναι έξυπνος,
αν είναι έξυπνος και δουλεύει στο δημόσιο δεν είναι τίμιος,
κι αν είναι έξυπνος και τίμιος δεν δουλεύει στο δημόσιο.

Δ.Δ.

ΘΕΟΓΝΙΣ Ο ΜΕΓΑΡΕΥΣ

 

Ο ΥΜΝΩΔΟΣ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ ΤΗΣ ΑΝΔΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ

 

Η ποίηση μνημειώνει στον χρόνο.

Ο χρόνος κρίνει το εφήμερο.

Το αιώνιο κρίνει τον χρόνο.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΣΠΙΝΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ

 

 

Ο ελεγειακός¹ ποιητής Θέογνις που γεννήθηκε και έζησε στα Μέγαρα της Αττικής τον 6^ο ως τις αρχές του 5^ου αιώνα π.Χ. είναι ο πιο αντιπροσωπευτικός εκφραστής του «μέσου» Έλληνα, που διαχρονικά πορεύεται μέσα από 25 αιώνες. Αν και άγνωστος στο ευρύ κοινό, θεωρείται ο επιφανέστερος γνωμικός ποιητής της αρχαιότητος. Πολλές πληροφορίες για την ζωή και το έργο του δεν έχουμε, το μεγαλύτερο μέρος των πληροφοριών το αντλούμε από τις ελεγείες του, αν και μερικές από αυτές είναι ασαφείς και συγκεχυμένες.

Ο αείμνηστος καθηγητής κ. Σ. Κορρές από τους πλέον έγκριτους μελετητές των ελεγειών του Θεόγνιδος, στην έκδοση του Θέογνι του 1949, έκαμε εκτεταμένη αντιπαράθεση των ελεγειών προς διάφορα αποσπάσματα των, Ομήρου, Ησιόδου, Σόλωνα, Φωκυλίδη και άλλων προγενεστέρων ή συγχρόνων του Θεαγένη², ποιητών. Από την αντιπαράθεση αυτή προκύπτει ότι ο Θέογνις είχε μελετήσει όλους τους προγενεστέρους συγγραφείς, παίρνοντας έτσι σοβαρή παιδεία για την εποχή του.

Οι ελεγείες του Θεόγνιδος αποτελούν αποσπάσματα από όλο το έργο του, το οποίο δεν διεσώθη ολόκληρο. Γράφτηκε στο τέλος του 5^ου αιώνα και η πρώτη του έκδοση έγινε στον 4^ο αιώνα π.Χ. Φαίνεται ότι κατά την έκδοση αυτή, μέσα στις ελεγείες του Θεόγνιδος παρεισέφρησαν και στίχοι άλλων ποιητών, όπως του Σόλωνα, του Μίμνερμου, του Τυρταίου. Έτσι σε διάφορα χωρία συναντώνται οι ίδιες γνώμες διατυπωμένες κατά διαφορετικό τρόπο. Εξ όλων τούτων μπορούμε να συμπεράνουμε ότι τα διασωθέντα ποιήματα του Θεόγνιδος αποτελούν «Ανθολογία» της οποίας ο συντάκτης είναι άγνωστος, που στην βάση τους όμως είναι ελεγείες του Θεόγνιδος. Αργότερα η βάση αυτή διεπλατύνθη αφού συμπεριέλαβε γνώμες και άλλων ελεγειακών ποιητών. Έτσι είναι περιπλεγμένα τα πράγματα, ώστε το να κατορθώσουμε να χωρίσουμε τα διάφορα μέρη, είναι έργο ανέφικτο. Σχετικώς ο Ραϊντσενστάιν φρονεί ότι η συλλογή συνετάχθη το 400 π.Χ. και δέχεται ότι είναι συλλογή αδόμενων ασμάτων με την συνοδεία αυλού στα συμπόσια.

Παράλληλες ανθελληνικές συμπεριφορές Μουσολίνι και «προοδευτικών» της Ελλάδας

 

Μοιάζει απίστευτο αλλά είναι αληθινό. Ο φασισμός του Μουσολίνι ενεργούσε όπως οι σημερινοί «προοδευτικοί» σε βάρος της ελληνικής Ιστορίας.

Η ερμηνεία αυτού του γεγονότος συνάγεται από τις προκλητικές συμπεριφορές του Ιταλικού φασισμού, στις παραμονές της επίθεσής του κατά της Ελλάδος, το 1940.

Ανάμεσα σ' αυτές τις συμπεριφορές κατατάσσεται κι αυτή που συνδέεται με την ελληνική ιστορία, την οποία ο Μουσολίνι ήθελε να διαγράψει. Να, τι γράφει σχετικά ο ιστορικός Δ. Κόκκινος στο έργο του: «Ιστορία δύο πολέμων 1940-1941»: «Οι Ιταλοί του Μουσολίνι ενοχλούντο και όταν αι Ελληνικαί εφημερίδες έγραφαν περί του Λεωνίδου και των Θερμοπυλών ή αναπολούσαν αρχαίας και νεωτέρας ελληνικάς δόξας και νίκες απέναντι εχθρών» (Αναφέρεται από τον Π. Παντελεάκη, στο οδοιπορικό του από την Βόρειο Ήπειρο, το οποίo δημοσιεύεται στο μηνιαίο περιοδικό «Ελληνόραμα», τεύχ. Φεβρουαρίου 2010, σελ. 8 επ. και το παράθεμα σελ. 17).

Ούτε ν' ακούει ο Μουσολίνι για την ιστορία των Ελλήνων και αυτόν αντιγράφουν οι σημερινοί «προοδευτικοί», οι οποίοι σκόπιμα, και με το αζημίωτο, χαρακτηρίζουν ως ρατσισμό κάθε αναφορά στην Ελληνική Ιστορία!

Να, λοιπόν, που ο παγκοσμιοποιημένος... προοδευτισμός συναγωνίζεται τον μουσολινικό φασισμό στον νοσηρό ανθελληνισμό.

Άντε, και σ' ανώτερα «προοδευτικοί», που καλά θα κάνατε να μελετήσετε τον «Εθνικισμό» του Α. Παπαναστασίου, τον οποίον μας υπενθυμίζει ο ιστορικός-φιλόλογος Α. Αντωνάκος, στην «Προφυλλίδα», του πιο πάνω περιοδικού. Η γνώση της αληθινής ιστορίας δεν βλάπτει.

Αθήνα, 6 Μαρτίου 2010

Ο Πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου

ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΦΥΛΑΚΗ...

Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Α΄ Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα

Ενώ ο «κυρίαρχος», φαύλος λαός, στενάζει κάτω από το πέλμα των ξένων τοκογλύφων και ενώ τίποτα και για κανένα υπεύθυνο της χρεωκοπίας της πατρίδας δεν έμαθε και ενώ οι «εταίροι» διατυπώνουν το εύλογο ερώτημα: Γιατί κανένας δεν πήγε φυλακή, οι εν Ελλάδι ζογκλέρ της τυχοδιωκτικής πολιτικής εμφανίζονται ξανά και ξανά με το μανδύα του πατριώτη.

Αρνούνται τη σύσταση των Επιτροπών – αυτών έστω των Επιτροπών της πολιτικής απάτης – με το επιχείρημα «να μην υποστεί ζημία η εικόνα της χώρας στο εξωτερικό»!!

Στο όνομα αυτού του χυδαίου πατριωτισμού επιχειρούν ν’ αποφύγουν το πικρό ποτήρι της έρευνας και τον καταλογισμό πραγματικών ευθυνών.

Σκόπιμα οι πολιτικοί εθνικοί τερμίτες «φροντίζουν» για την εικόνα της Ελλάδας προς τα έξω και όχι προς τα μέσα! Αγνοούν προκλητικά τον «κυρίαρχο» λαό της Ελλάδας που τους ψηφίζει και από τον οποίο πλουτίζουν και από τον οποίο... δοξάζονται!

Τέτοιος λαός, τέτοια του πρέπουν. Ο γράφων με οργή απορρίπτει αυτή την πρόστυχη επιχειρηματολογία τους, η οποία επιστρατεύει και το εξωκοινωνικό και εξωπολιτικό επιχείρημα της ομοψυχίας!

Σκόπιμα αγνοούν ότι η παπαραλογία αυτής της ομοψυχίας δεν μπορεί να υπάρξει μεταξύ ληστών και ληστευομένων, βιαστών και βιαζομένων, εκμεταλλευτών και εκμεταλλευομένων.

Όχι επιτέλους και άλλη απάτη. (Για την απάτη της δήθεν ομοψυχίας βλ. το άρθρο μου: «Εθνική Ομοψυχία: Ένας ακόμα μύθος» - «Ελευθεροτυπία», της 3-5-1986). Στο κείμενο εκείνο κατέληγα: «Πρόκειται για ένα μύθο με τον οποίο νανουρίζονται οι Νεοέλληνες για πολλά χρόνια... Απομυθοποίηση της ομοψυχίας... γιατί κάτι τέτοιο στερεί το κοινωνικό γίγνεσθαι από το διαλεκτικό του χαρακτήρα».

Ιστορική υπόμνηση για τη Γκιλοτίνα

Γκιλοτίνα (λαιμητόμος), γράφει η εγκυκλοπαίδεια είναι: «Μηχανή που χρησιμοποιείται για εκτέλεση της θανατικής ποινής με αποκεφαλισμό. Χρησιμοποιήθηκε στη Γαλλική Επανάσταση του 1789. Χρησιμοποιήθηκε και στην Ελλάδα έως τις αρχές του Κ’ αιώνα».
Από την ταραγμένη ιστορία της Γαλλικής Επανάστασης θυμίζω ότι: «Στις τελευταίες έξι εβδομάδες της παντοδυναμίας του Ροβεσπιέρου, 1825 άνθρωποι εκτελέσθηκαν με τη λαιμητόμο στο Παρίσι» (βλ. Γ. Λε Μπον: «Ψυχολογία των Μαζών», εκδ. «Το Βήμα», 2010, σελ. 174). Από την αχρησία σκούριασε η μηχανή, χαβουζοποιήθηκαν οι κοινωνίες και βοθροποιήθηκαν οι πολιτικάντηδες. Καιρός για λίπανσή της.
Αθήνα, 14 Μαρτίου 2010
Ο Πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου

Απίστευτο : Η Εθνική Τράπεζα διέσωσε την Τουρκική οικονομία. Απίστευτη αποκάλυψη βουλευτή

Απίστευτο : Η Εθνική Τράπεζα διέσωσε την Τουρκική οικονομία. Απίστευτη αποκάλυψη βουλευτή

Ενώ η Ελλάδα δαπανά δισεκατομμύρια ευρώ για τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς – με το αζημίωτο για όσους εμπλέκονται στο θέμα – προκειμένου να υπερασπιστεί την εθνική της κυριαρχία από τον άσπονδο νατοϊκό «σύμμαχο» και ενώ η εθνική μας οικονομία αιμορραγεί καθημερινά για τις αναχαιτίσεις των πολεμικών μαχητικών της Τουρκίας πάνω από το Αιγαίο, στην Ελλάδα παίρνονται φιλοτουρκικές αποφάσεις για να ενισχύσουν την τουρκική οικονομία.

Ο Ιησούς της Αγάπης

Του Γεωργίου Σταραντζή
Δικηγόρος στον Άρειο Πάγο
και Συμβούλιο Επικρατείας
Επιστημονικός Συνεργάτης
«Αρχείου Νομολογίας»



«Είμαι με το Χριστό και αν κάποτε αποδειχτεί ότι ο Χριοτός ήταν έξω απ την αλήθεια και ο Χριστός δεν ήταν αλήθεια αλλά απάτη εγώ θα είμαι με το Χριστό»
Φ. Ντοστογιεύσκι «ΑΔΕΛΦΟΙ ΚΑΡΑΜΑΖΩΦ»

Σήμερα άνω σχώμεν τας καρδίας! Σήμερα με Αγάπη και δέος ας Τον σκεφτούμε. Με ευγνωμοσύνη για ότι παντοτινό και ωραίο προσέφερε στη χωμάτινη Γη μας και με νοσταλγία για ότι ωραιότερο και με θεϊκιά φερεγγυότητα υποσχέθηκε στην Αθάνατη Αγαπημένη του, στη ψυχή των Ανθρώπων για τους ουρανούς.
Όσοι άνθρωποι απλοί και ταπεινοί πέρασαν απ’ τη Γη μετά την εμφάνιση Του Τον αγάπησαν. Όσοι φιλόσοφοι, διανοούμενοι και στοχαστές μελέτησαν τα Ανυπέρβλητα Λόγια Του μαγεύτηκαν. Σήμερα πάλι μας λείπει. Οι απονεκρωμένες ψυχές μας, ζουν μακριά απ’ το Νόμο Του και την εντολή Του.
Δύο χιλιάδες χρόνια τώρα η Ανθρωπότητα ζει με το όνομα Του, όχι όμως με τον Νόμο Του. Και εκόμισε στην ιστορία τον πιο άρτιο, τον πιο ολοκληρωμένο νόμο. Τον Νόμο της Αγάπης.
Ο Μεγαλύτερος Επαναστάτης των αιώνων, εισήλθε στην ιστορία όχι ως Λύκος, αλλά ως άκακο Αρνίον. Δεν έχυσε μία σταγόνα αίματος, γιατί η Επανάσταση Του ήταν, την ήθελε Επανάσταση ψυχών και συνειδήσεων.
Η πιο ωραία διδασκαλία Του, υπήρξε και είναι Ανθρωποκεντρική, γιατί σκοπεύει στην ηθική ημέρωση του Ανθρώπου και τον καλεί σε μία Ανάσταση απ’ τη ζωή των κατωτέρων ενστίκτων και των ωμών υλικών συμφερόντων, σε μία Νέα ζωή Αγάπης και Αλτρουισμού. Προ Αυτού, δεν υπήρχε ο Άνθρωπος -Αδελφός, αλλά, μόνο ο Πολίτης και ο υπήκοος, το RES του Ρωμαϊκού Δικαίου.
Εκείνος διακηρύττει την παγκόσμια, οικουμενική συναδέλφωση με συνεκτικό, ηθικό
και κοινωνικό ιστό, όχι ιδεολογίες και ταξικό συμφέρον, αλλά την Αγάπη, η οποία περιέχει τη δικαιοσύνη, αλλά και τη συμπόνια για τον αδύνατο. Ο κόσμος μας, ο ηθικός μας πολιτισμός, δεν έγινε καλύτερος στα χρόνια που διέρρευσαν από τότε.
Εκείνος όμως, είναι ο Μεγάλος Αθώος της ιστορίας, γιατί δεν φταίει Εκείνος, αλλά ο κόσμος, που απομακρύνθηκε από τον Τέλειο Νόμο του! Αλλά και τον τόσο Ανθρώπινο! Τον απομάκρυνε ο κόσμος, γιατί τον είδε εμπόδιο στα άνομα συμφέροντα του.
Εκείνος δίδαξε «τα καλά και συμφέροντα ταις ψυχαίς υμών», και ο κόσμος εδολοφόνησε την ψυχή και ζει δίχως αυτή.
Ο αείμνηστος ποιητής Κώστας Βάρναλης, ο αγαπημένος μου φίλος, στο ωραίο ποίημα του «Μάνα του Χριστού», γράφει, αλλοίμονο, το στίχο για τον Ιησού: «Χίλιες φορές να γεννηθείς, χίλιες θα σε σταυρώσουν»! Και ο Ντοστογιέφσκι περιγραφή τη συνάντηση του μεγάλου προεξεταστή με το Χριστό. Ο τόπος είναι η Σεβίλλη της Ισπανίας στον 16° αιώνα, όπου κυριαρχεί φανατισμός, μίσος και τρόμος. Ο Χριστός κατέβηκε ξανά ανάμεσα στους ανθρώπους και τριγυρίζει σιγανά στην κόκκινη φεγγοβολή που αναδίνουν οι μεγάλες πυρές, όπου καίγονται οι αιρετικοί για να... σωθεί ο κόσμος. Ο Άρχοντας της φωτιάς, ο Μεγάλος Ιεροεξεταστής, (Χριστιανός), Τον αναγνωρίζει και διατάζει να τον φυλακίσουν.  Τη νύχτα, πηγαίνει και τον βρίσκει στο κελί Του.
«Γιατί έρχεσαι να μας ταράξεις;» ρωτά ο φοβερός ιεροεξεταστής. «Τι θέλεις πάλι από μας;» Εμείς συμπληρώσαμε το Έργο Σου, όπως έπρεπε. Στο όνομα Σου, κρατούμε δεμένους τους Ανθρώπους, γιατί έτσι, μες στη δουλειά είναι ικανοί να ζούνε. Εσύ, με την ελευθερία που δίδαξες, την ελεύθερη πίστη, την ελεύθερη Αγάπη, πήγες να διαλύσεις τον κόσμο. Μα δε θα σ' αφήσω να ξαναρχίσεις. Θα Σε κάψω!!!
Μακάρι να έρθει η μεγάλη ημέρα, όπου οι Άνθρωποι δεν θα Τον Σταυρώνουν, ούτε θα τον καίνε, αλλά θα εγκολπωθούν και θα ζήσουν με το νόμο Του. Από Χριστιανοί «της Κυριακής», να γίνουν παιδιά της Ελευθερίας. Τότε ο κόσμος θα είναι Αληθινός και Δίκαιος.
ΑΥΤΟΣ που έφερε στο κόσμο για πρώτη φορά τη πιο καθαρή ηθική, τη πιο άρτια και ολοκληρωμένη εντολή της αγάπης δεν ήταν «εκτός της αλήθειας». Ήταν και είναι η πιο ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΗΘΕΙΑ που ήρθε ποτέ στο κόσμο μας.

Ένα πορτρέτο των απατεώνων

Η απάτη ως έννοια, γράφει ο Γάλλος συγγραφέας Ο. ντε Μπαλζάκ (1799-1850) «εμπεριέχει την ιδέα της δεξιοτεχνίας, του οξυμένου πνεύματος και του ελισσόμενου χαρακτήρα. Στην απάτη πρέπει κανείς να καταστρώσει σχέδιο, να βρει λύσεις. Είναι σχεδόν ενδιαφέρουσα. Οι απατεώνες είναι οι καθωσπρέπει κύριοι της μικροκλοπής. Δεν είναι απωθητικοί στην όψη... η κοινωνία των απατεώνων αριθμεί πολλά μέλη και παρουσιάζει παράξενες ιδιαιτερότητες... Πρέπει να διαθέτει κάποιος γνώσεις για τις συνήθειες του καλού κόσμου, πρέπει να μιλάει ωραία, να έχει ευχάριστους τρόπους...» (βλ. το έργο του: «Κώδικας των εντίμων ανθρώπων», εκδ. «Αλεξάνδρεια», Αθήνα 1994, σελ. 67-70).
Πόσοι από τους πολιτικούς των ημερών μας διαθέτουν αυτά τα... χαρίσματα;
Αθήνα,   2 Μαρτίου 2010
Ο Πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου

Ο Ιησούς της Αγάπης

Του Γεωργίου Σταραντζή
Δικηγόρος στον Άρειο Πάγο
και Συμβούλιο Επικρατείας
Επιστημονικός Συνεργάτης
«Αρχείου Νομολογίας»




«Είμαι με το Χριστό και αν κάποτε αποδειχτεί ότι ο Χριοτός ήταν έξω απ την αλήθεια και ο Χριστός δεν ήταν αλήθεια αλλά απάτη εγώ θα είμαι με το Χριστό»

Φ. Ντοστογιεύσκι «ΑΔΕΛΦΟΙ ΚΑΡΑΜΑΖΩΦ»



Σήμερα άνω σχώμεν τας καρδίας! Σήμερα με Αγάπη και δέος ας Τον σκεφτούμε. Με ευγνωμοσύνη για ότι παντοτινό και ωραίο προσέφερε στη χωμάτινη Γη μας και με νοσταλγία για ότι ωραιότερο και με θεϊκιά φερεγγυότητα υποσχέθηκε στην Αθάνατη Αγαπημένη του, στη ψυχή των Ανθρώπων για τους ουρανούς.

Όσοι άνθρωποι απλοί και ταπεινοί πέρασαν απ’ τη Γη μετά την εμφάνιση Του Τον αγάπησαν. Όσοι φιλόσοφοι, διανοούμενοι και στοχαστές μελέτησαν τα Ανυπέρβλητα Λόγια Του μαγεύτηκαν. Σήμερα πάλι μας λείπει. Οι απονεκρωμένες ψυχές μας, ζουν μακριά απ’ το Νόμο Του και την εντολή Του.

Δύο χιλιάδες χρόνια τώρα η Ανθρωπότητα ζει με το όνομα Του, όχι όμως με τον Νόμο Του. Και εκόμισε στην ιστορία τον πιο άρτιο, τον πιο ολοκληρωμένο νόμο. Τον Νόμο της Αγάπης.

Ο Μεγαλύτερος Επαναστάτης των αιώνων, εισήλθε στην ιστορία όχι ως Λύκος, αλλά ως άκακο Αρνίον. Δεν έχυσε μία σταγόνα αίματος, γιατί η Επανάσταση Του ήταν, την ήθελε Επανάσταση ψυχών και συνειδήσεων.

Ο ευνουχισμός της Ιστορίας μας: Ιδού οι αποδείξεις

Όταν λέγεται και γράφεται ότι το δραγώνιο «εκπαιδευτικό» σύστημα του χυδαίου πολιτικού «μας» συστήματος ευνουχίζει και παραχαράσσει την ελληνική ιστορία, οι δήθεν προοδευτικοί λοιδορούν τους επικριτές για εθνικισμό,... ρατσισμό και αρχαιολατρία.

Αυτό το... αντιπροοδευτικό σχόλιο αποτελεί απότοκο των όσων σχετικά γράφει ο διακεκριμένος ιστορικός και φιλόλογος καθηγητής Α. Αντωνάκος, ο οποίος, αφού μας γνωρίζει την... ρατσιστική άποψη του διασήμου Γερμανού Ελληνιστή Β. Γέγκερ (1868-1961) που στο κλασικό του έργο «PAIDEIA» έγραψε: «Παιδεία είναι η μόρφωση του Έλληνος ανθρώπου», έρχεται στο θέμα μας γράφοντας: «Στο βιβλίο της Α’ Λυκείου, οι σημαντικότεροι πόλεμοι της ιστορίας, οι περσικοί πόλεμοι, αυτοί που έσωσαν την Ελλάδα αλλά και κατ’ επέκτασιν ολόκληρη την Ευρώπη από τους βαρβάρους αναφέρονται στα παιδιά στην... εκτενέστατη αφήγηση των 7 σειρών του σχολικού βιβλίου: Η μάχη του Μαραθώνος καταλαμβάνει τον εκπληκτικό χώρο των 2 και ½ γραμμών, η δε μάχη των Θερμοπυλών καταλαμβάνει κάτι λιγότερο από μισή γραμμή, του ονόματος του Λεωνίδα συμπεριλαμβανομένου» (βλ. το μηνιαίο περιοδικό «Ελληνόραμα» τεύχ. 68ο (Φεβρουαρίου 2010 όπου η «Προφυλλίς» του Αντωνάκου).

Είναι προφανέστατο ότι οι πολλαπλώς ξεπεσμένοι... προοδευτικοί της παρακμής έχουν την τάση όχι να παραχαράξουν αλλά και ν’ ανασκολοπίσουν και την Ελληνική ιστορία και παν το ελληνικό, εκτελώντας τη γνωστή επιταγή του διαβόητου Κίσσινγκερ, που έλεγε: Βαράτε τους Έλληνες στην Ιστορία, στη γλώσσα, στον πολιτισμό τους και στη θρησκεία τους!!

Αυτή την εντολή, αυτό το βαράτε, κάνουν πράξη οι γιαλατζί προοδευτικοί, οι οποίοι ενώ διασπείρουν το σκοτάδι, ομνύουν όρκους στο... σοσιαλισμό και στο φως!

Αυτοί οι εθνικοί τερμίτες σκόπιμα αγνοούν τους ύμνους της παγκόσμιας διανόησης για την προσφορά της αρχαίας ελληνικής γραμματείας στην οικοδόμηση του πανανθρώπινου πολιτισμού. Θα χρειαζόταν τόμοι για να καταγραφούν οι ύμνοι ξένων στοχαστών και φιλοσόφων για την προσφορά αυτή.

Περιορίζουμαι μόνο σε δύο, ξεκινώντας από το Γάλλο στοχαστή Α. ντε Τοκβιλ (1805-1859), ο οποίος στο κλασικό του έργο: «Η δημοκρατία στην Αμερική», εκδ. «Στοχαστής», Αθήνα, 2001, σελ. 485, αναφερόμενος στη σπουδαιότητα της αχαιοελληνικής γραμματείας, έγραφε και τα εξής: «Όλοι όσοι φιλοδοξούν να διαπρέψουν στα γράμματα, σε δημοκρατικά έθνη οφείλουν ν΄ αντλούν συχνά τροφή από τα έργα της ελληνικής αρχαιότητας διότι πρόκειται για σωτηρία δίαιτα».

Ένας άλλος διανοητής, ο Φ. Ένγκελς, τον οποίο υποθέτω ότι θα έχουν ακουστά οι «σοσιαλιστές», έλεγε για τη βαρύνουσα σημασία του αραιοελληνικού πολιτισμού: «Είμαστε υποχρεωμένοι, τόσο στη φιλοσοφία όσο και σε τόσες άλλες περιοχές, να επιστρέφουμε ασταμάτητα στα επιτεύγματα αυτού του μικρού λαού, που τα καθολικά του ταλέντα και η δραστηριότητά του εξασφάλισαν μια τέτοια θέση που δεν μπορούσε ποτέ να τη διεκδικήσει άλλος λαός» (βλ. το έργο του: «Διαλεκτική της φύσης», Αθήνα, 1984, σελ. 28-29).

Θα πρέπει να παίρνει κάποιος πολλά λεφτά – δεν ξέρω από πού – για να έχει ως αποστολή τη συμπόρευση με τον Κίσσινγκερ (Το σχετικό ντοκουέντο του ανθελληνισμού του βλ. «Ελληνόραμα» τεύχ. Δεκεμβρίου 2007, όπου το πολύ ενδιαφέρον άρθρο του καθηγητού Α. Στάμου).

Αθήνα, 1 Μαρτίου 2010
Ο Πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου

Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΚΥΠΡΙΩΝ ΣΤΟΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ 1821

Του Ανδρέα Μακρίδη
Φιλόλογος – Ιστορικός

Η ενσυνείδητη προσήλωση των Κυπρίων στην Ελληνική εθνική τους υπόσταση καταγράφεται ιστορικά και τεκμηριώνεται πρωτίστως, από την σταθερή διαχρονική τους συμμετοχή σε όλους τους αγώνες του Ελληνισμού από τα βάθη της αρχαιότητος ως σήμερα.
Η συνείδηση της Ελληνικότητας των Κυπρίων δεν αποτελεί φαινόμενο μονομερούς αντίληψης. Ανέκαθεν και η Ελλάδα θεωρούσε την Κύπρο ως αναπόσπαστο τμήμα του Ελληνισμού. Η αμοιβαιότητα αυτή εξηγεί τους λόγους των ατέρμονων προσπαθειών της Ελλάδας, για απελευθέρωση της Κύπρου από ποικίλους κατακτητές και την διαιώνια στήριξη, πολιτική, οικονομική και ηθική, των Κυπρίων, από την μητέρα πατρίδα. Η ιστορία μαρτυρεί αναρίθμητα τέτοια γεγονότα εθνικής συμπαράστασης και συμπαράταξης, εκατέρωθεν. Να ανασύρουμε μερικά από τα ταμεία της εθνικής μας μνήμης:

Η ΣΗΜΑΙΑ ΑΝΗΚΕΙ Σ’ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ και ΕΧΟΥΝ ΧΡΕΟΣ να ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΓΙ’ ΑΥΤΗ.

του βουλευτού Στυλιανού Παπαθεμελή
Αυτή η ψύχωση από την οποία έχουν καταληφθεί τα ελλαδικά ΜΜΕ τις τελευταίες μέρες εξ αφορμής της σημαίας και του ποιός δικαιούται να τή σηκώνει, είναι χαρακτηριστικό της επιπολαιότητος με την οποία συχνά μεγάλη μερίδα των λεγομένων ηγετών γνώμης στην Ελλάδα προσεγγίζει τα πράγματα.

Άς δούμε τα θέματα με τή σειρά.

            Πρώτον: «Η των ονομάτων επίσκεψις». Περί τίνος πρόκειται: Η σημαία είναι εθνικό σύμβολο. Το ύψιστο για κάθε χώρα εθνικό σύμβολο. Παριστά την ιδέα της υποστάσεως και της ενότητος της πατρίδος και συμπυκνώνει όλες της αξίες ζωής που δημιούργησε ο πολιτισμός της.

Η υπεράσπισή της ταυτίζεται με την υπεράσπιση της ακεραιότητος και της αξιοπρέπειας της πατρίδος. Ο πολίτης κάθε χώρας έχει χρέος να την προστατεύσει «παντί σθένει» και μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματός του. Σε περίπτωση πολέμου, περιέλευση της σημαίας στον εχθρό σημαίνει κατάληψη εθνικού εδάφους από τον εχθρό.

ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΟΥ ΔΙΡΟΥ ΜΑΝΗΣ

ΠΑΝΤΕΛΕΩΝ ΠΑΝΤΕΛΕΑΚΗΣ
Πρώην ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΟΓΑ
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΛΑΚΩΝΩΝ
«Ο ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ»
ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΟΥ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ
«ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΩΝ ΑΚΡΙΤΩΝ»

Αν η επανένδοξη πατρίδα μας η ΕΛΛΑΔΑ μας, αποφάσιζε να εορτάσει όλα τα μεγάλα γεγονότα της τρισχιλιετούς ιστορίας της, γεγονότα πλήρη αναμνήσεων, ηρωισμών, θυσιών και ολοκαυτωμάτων στο βωμό της ανθρώπινης ζωής, δεν θα άφηνε ούτε μία ημέρα για εργασία, για το λόγο αυτό εορτάζει τα σημαντικότερα εξ' αυτών κατά τρόπο Εθνικό και πανηγυρικό.
Το 1821 αποτελεί αναμφισβήτητα το σημαντικότερο έτος της νεότερης ιστορίας του Γένους μας, γιατί υπήρξε το έτος έναρξης του αγώνα για την Εθνική μας Παλιγγενεσία. Στην διάρκεια αυτής της εποποιίας, υπήρξαν πολλές ημερομηνίες καθοριστικές για την αίσια έκβαση του, μία εκ των οποίων είναι και η σημερινή.
Το εθνοσωτήριο αυτό έτος, οι λίγοι Έλληνες δεν ελογάριασαν όχι μόνο την τεράστια ισχύ της τότε κραταιός Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά ετόλμησαν παρά .την αρνητική διεθνή συγκυρία, να έλθουν φανερά αντιμέτωποι και με την Ιερά Συμμαχία του μισέλληνα Μετερνιχ, για να διδάξουν στους λαούς όλης της οικουμένης, πως οι δούλοι γίνονται ελεύθεροι.
To 1204 μ.Χ μια σωρεία λαθών και παραλείψεων των Βυζαντινών κυβερνήσεων, επέτρεψε σε μια ομάδα θρησκόληπτων βαρβάρων των σταυροφόρων, με πρόσχημα την απελευθέρωση των Αγίων Τόπων, να καταλάβουν την ισχυρότερη και πλουσιότερη πόλη του Χριστιανικού κόσμου την Κωνσταντινούπολη. Η πρώτη άλωση της Βασιλεύουσας, με τη λεηλασία που επακολούθησε, προκάλεσε ανυπολόγιστη ζημιά στον παγκόσμιο πολιτισμό και ουσιαστικά άνοιξε το δρόμο για την επικράτηση του Ισλάμ στη Μικρά Ασία και στη χερσόνησο του Αίμου κατά τους επόμενους αιώνες.
Μετά την τραγική πτώση στις 29 Μαΐου 1453 μ.Χ. τις Βασιλίδας των πόλεων της Κωνσταντινούπολης, που αποτελεί ορόσημο στην παγκόσμια ιστορία, ο Μωάμεθ ο Β' ο Πορθητής, έβαλε σε εφαρμογή νέα πολεμικά σχέδια, για να κυριεύσει κάθε Βυζαντινή επαρχία, που εξουσιαζόταν από τους Δυτικούς.
Το 15° αιώνα, Λατίνοι, Φράγκοι, Τούρκοι αντιμάχονται στη δοξασμένη γη των ευκλεών προγόνων μας, για να κρατήσουν ο καθένας για λογαριασμό του, όσο περισσότερα εμπορικά και οικονομικά κέντρα και οχυρωματικές θέσεις της στρατηγικής και πολύπαθης Ελληνικής χερσονήσου μπορούσαν.
Το 1460 μ.Χ., όταν έπεσε και το Δεσποτάτο του Μυστρά στα χέρια των Τούρκων, η καθολική υποταγή όλων σχεδόν των Βυζαντινών επαρχιών στους Ευρωπαίους και Ασιάτες επιδρομείς, ήταν πια ένα τραγικό τετελεσμένο γεγονός.

ΤΑ ΑΠΟΡΡΗΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ «ΦΙΛΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ» ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΣΑΚΑΛΙΔΗ – ΤΣΑΚΑΛΩΦ

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΫΦΑΝΤΗΣ
Συγγραφεύς Στρατηγός ε.α.

Από χρόνια έχουμε φιλικές σχέσεις με τον Ευρυβιάδη Τσακαλίδη, κατ’ ευθείαν γραμμήν απόγονο των Τσακάλωφ. Αφού πέρασαν τα χρόνια, ο Ευρυβιάδης απεφάσισε να μου εμπιστευθεί τα απόρρητα μυστικά της οικογενείας του «των Τσακάλωφ» και της «Φιλικής Εταιρείας» που ακόμη και σήμερα η Ιστορία αγνοεί. Απ’ όσα μου είπε δημοσιεύω όσα εξ’ αυτών δύνανται να δημοσιευτούν.      
Όταν ο αυτοκράτωρ του Πόντου Δαυΐδ Κομνηνός, το 1461 παρέδιδε την Τραπεζούντα αμαχητί στον Μωάμεθ Β΄ τον Πορθητή, ένα τμήμα του στρατού του διεφώνησε και δεν παρέδωσε τα όπλα, και αφού απεκόπη από το υπόλοιπο στράτευμα βρήκε καταφύγιο στα βουνά της Τραπεζούντας στην περιοχή της Σάντας. Εκεί οι αδούλωτοι, φυγάδες επέλεξαν τα πλέον στρατηγικά και εκ φύσεως οχυρά σημεία της ορεινής περιοχής και έκτισαν τα σπίτια τους κατά φαμίλιες. Τα σπίτια αυτά ήταν μικρά κάστρα προστατευόμενα από μάντρες, όπου μπορούσαν να αμυνθούν μέχρι και εκατό άνδρες. Οι νεοϊδρυθέντες αυτοί συνοικισμοί έμειναν γνωστοί με την γενική ονομασία «χωραφάδες».

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΣΤΟΛΟΥ ΜΑΣ

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ TOY 1821

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΛΑΓΚΑΔΑΣ

ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ-ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ



«Ο στόλος μας δημιουργήθηκε από τα φορτηγά πλοία μας, τα «σιτοκάραβά» μας, που γρήγορα έγιναν πολεμικά, αφού ήδη ήταν εξοπλισμένα με πολυάριθμα κανόνια και είχαν εμπειροπόλεμα πληρώματα, λόγω των συνεχών αγώνων τους κατά των πειρατών».



Όταν το 1453 έπεσε η Βασιλεύουσα, χάθηκαν από τις θάλασσες τα πολεμικά μας πλοία, αυτά που άλλοτε ήταν η δόξα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Μόνο μικρά φορτηγά μας είχαν απομείνει, που διακινούσαν πρωτόγονο εμπόριο στα νησιά μας, καθώς και στις παράλιες περιοχές της Μικράς Ασίας.

Όμως με τον καιρό, λόγω των αναγκών του εμπορίου των Τούρκων, που ήταν άσχετοι με την θάλασσα και δεν διέθεταν εμπορικά πλοία, οι ναυτικοί μας με τις οικονομίες τους, άρχισαν να ναυπηγούν πιο μεγάλα σκάφη. Έτσι ξεκίνησε η αναγέννηση της Ναυτιλίας μας, που στηρίχθηκε κυρίως, στην έμφυτη αγάπη των Ελλήνων προς το υγρό στοιχείο.

Όταν τελείωσαν οι Ενετο-τουρκικοί πόλεμοι, που κράτησαν αιώνες και ήταν κυρίως ναυτικοί (άρχισαν το 1463 και τελείωσαν το 1718 με την Συνθήκη του Πασάρεβιτς) η Βενετία αποσύρθηκε από τις ανατολικές θάλασσες. Ήταν τότε που οι Ηπειρώτες πρώτοι στράφηκαν προς το ναυτεμπόριο. Και είναι περίεργο και όμως αληθινό, πως πρώτος ο Γιαννιώτης έμπορος Θεοδόσης Πάνου ναυπήγησε στις αρχές του 18ου αιώνα στις όχθες του ποταμού Λούρου δύο καΐκια των 30 τόννων, που ήταν ικανά να ταξιδέψουν στην ανοιχτή θάλασσα!!! Αυτή ήταν η αρχή της αναγεννήσεως και δημιουργίας του εμπορικού μας ναυτικού, στα χρόνια της σκλαβιάς του Γένους.

Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΩΝ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΩΝ ΤΗΣ ΥΔΡΑΣ ΤΩΝ ΣΠΕΤΣΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΨΑΡΩΝ ΣΤΗΝ ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑ ΤΟΥ 1821

Του πολίτη Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
(Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών και Δήμου Αθηναίων).


Α΄. Η ανάγκη της ανθρωπίνης συνεργασίας γενικώς.

Πριν επιχειρήσουμε να δώσουμε μια αμυδρή εικόνα για το πνεύμα της οικονομικής συνεργασίας που επεκράτησε στην Ελλάδα του ’21, πρέπει να πούμε ότι η τάσις του ανθρώπου για συνεργασία και κοινή προσπάθεια με τους συνανθρώπους του αποτελεί φυσική και ψυχική αναγκαιότητα αυτού. Πράγματι, ερευνώντες τις απαρχές του κοινωνικού και οικονομικού βίου της ανθρωπότητος, διαπιστώνουμε, ότι ο άνθρωπος, ωδηγήθηκε, από ανάγκη, στη συνεργασία με τους συνανθρώπους του, γιατί μόνον έτσι του ήταν δυνατόν να αντιμετωπίση τα πολλαπλά εμπόδια τα οποία έβαζε μπροστά του η φύσις και η ζωή.

Αυτή η συνένωσις των ανθρωπίνων δυνάμεων εκδηλώνεται από την εποχή του πρωτόγονου σταδίου της ανθρωπότητος και παίρνει συγκεκριμένο νόημα και περιεχόμενο στην κοινή θηρευτική ζωή, και ιδιαίτερα στην γεωργία, η οποία υπήρξε ουσιαστικά το πρώτο πεδίο της ανθρωπίνης συνεργασίας.

Μόνο χάρι σ’ αυτή την συνένωση των ανθρωπίνων δυνάμεων, ο άνθρωπος κατόρθωσε να ξεπεράση την ατέλεια των πρωτογόνων τεχνικών μέσων και να βαδίση, προοδευτικά και σταθερά, ολόκληρη την κλίμακα των τεχνικών και εκπολιτιστικών κατακτήσεων.

Η ιστορία του ανθρωπίνου βίου μαρτυρεί – έγραφε ο Αλέξανδρος Σβώλος – ότι «η εξέλιξις του πολιτισμού ετελειώθη και τελειούται εν τω βίω των κοινωνικών ομάδων», αι οποίαι αποβλέπουν «εις την από κοινού επιδίωξιν σκοπού τινός υπό συμβιούντων ανθρώπων».

Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΩΝ ΦΙΛΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑ ΤΟΥ 1821

Του Κωνσταντίνου Γεωργακόπουλου

Καθηγητού Πανεπιστημίου

Βρισκόμαστε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, Μάιος του 1821. Έχει φθάσει η είδηση ότι οι Έλληνες ξεσηκώθηκαν εναντίων των Τούρκων. Τα μέσα επικοινωνίας εκείνη την εποχή ήταν πρωτόγονα, έτσι το μήνυμα έφτασε με καθυστέρηση. Πλήθος Αμερικανών, που κατάγονται από διάφορες χώρες, συμμετέχει σε μια πορεία δυναμική. Προηγείται κάποιος που κρατάει ένα μεγάλο σταυρό, και τον στήνει στην κορυφή ενός λόφου. Ένας ομιλητής ατενίζοντας τον σταυρό τονίζει:

«Εύχομαι ο σταυρός να στηθεί σε όλα τα σκλαβωμένα μέρη της Ελλάδος και στην Αγιασοφιά».

Έκφραση συμπαθείας προς τους αγωνιζόμενους Έλληνες.

Φιλελληνισμός. Μια ιστορική πραγματικότητα που εμφανίζεται σε πολλές χώρες, κυρίως της Ευρώπης. Που οφείλεται;

-          Στον θαυμασμό προς την αρχαία Ελλάδα

-          Στην συμπάθεια προς τους υπόδουλους χριστιανούς

-          Στα κατορθώματα των Ελλήνων μετά την έναρξη της επαναστάσεως

-          Στους αγώνες των Ελλήνων της διασποράς

Έχει προηγηθεί το κίνημα του Ρήγα Φεραίου στην Κεντρική Ευρώπη:

Χάρτα, πολίτευμα, θούριος. Η ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας στην Οδησσό, το Σούλι, ο χορός του Ζαλόγγου. Οι ελληνικές κοινότητες του εξωτερικού προετοιμάζουν το έδαφος. Στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας ο Καποδίστριας, ο Υψηλάντης, ο Βαρβάκης. Στη Βιέννη και τη Βουδαπέστη οι Έλληνες έμποροι και λόγιοι. Στη Βλαχία και τη Μολδαβία οι ηγεμόνες Φαναριώτες Σούτσος, Μαυροκορδάτος, Μουρούζης, Μαυρογένης. Στον Εύξεινο Πόντο, που εξακολουθεί να αποτελεί ελληνική λίμνη, οι παροικίες των 200 ελληνικών πόλεων ξεσηκώνονται. Στα μεγάλα αστικά κέντρα της Ευρώπης οι Έλληνες διαφωτίζουν τους ντόπιους.

ΤΑ ΒΑΘΥΤΕΡΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ 1821

Γράφει: Ο ΠΑΝΤΕΛΕΩΝ ΝΙΚ. ΠΑΝΤΕΛΕΑΚΗΣ
Συν/χος Γενικός Δ/ντής ΟΓΑ
Αντιπρόεδρος του Συνδέσμου των Απανταχού Λακώνων
«Ο ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ»
Μέλος του Δ.Σ. του Πανελλήνιου Συνδέσμου
«ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΩΝ ΑΚΡΙΤΩΝ»

    Τα έθνη σφυρηλατούνται και διαμορφώνονται χάρη στις μεγάλες πράξεις, που τις επιτελεί ο λαός με άξιους ηγέτες, εμπνεόμενοι από υψηλά ιδανικά. Αυτές οι μεγάλες συλλογικές πράξεις, στέκουν σαν τηλαυγείς φάροι και ορόσημα στη ροή του χρόνου. Συγκροτούν την ιστορία. Αυτή με τη σειρά της εξασφαλίζει τη συνέχεια του έθνους, γαλουχώντας τις νέες γενιές με το παράδειγμα των παλαιοτέρων και παρατρύνοντάς τες σε ανώτερα ή τουλάχιστον ισάξια επιτεύγματα. Φυσικά ανάμεσα στις μεγάλες αυτές συλλογικές πράξεις, που διαμορφώνουν και στηρίζουν τα έθνη, την πρώτη θέση την έχουν οι αγώνες για τα υψηλά ιδανικά της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ανεξαρτησίας και της αγάπης προς την πατρίδα.
    Έχουν λοιπόν χρέος οι νέες γενιές των Ελλήνων, να διαβάσουν την ιστορία μας, να εμπνευστούν από αυτή και να γίνουν ζωοδότες των ιδιαιτεροτήτων της φυλής μας, οι οποίες συνετέλεσαν στη διαχρονική επιβίωσή της. Η προάσπιση της εθνικής, της φυλετικής, και πολιτισμικής ιδιαιτερότητας αποτελεί ανθρωπιστικό καθήκον. Είναι όχι μόνο θεμιτή, αλλά και αναγκαία, γιατί είναι το τελευταίο και μοναδικό ανάχωμα, στην απειλούμενη ύπουλη  άλωση εκ της ισοπέδωσης και ομοιοποίησης  των ιστορικών λαών στο όνομα της παγκοσμιοποίησης. Καθώς και η άντληση διαχρονικών διδαγμάτων, έμπνευσης και δύναμης από την ένδοξη τρισχιλιετή ιστορία μας και ιδιαίτερα από τον Ιερό Αγώνα της Εθνικής μας ανεξαρτησίας του 1821, θα συμβάλουν αποτελεσματικά στην επική πορεία του νέου Ελληνισμού.